woensdag 18 januari 2012

De muziek achterna

Op 26 augustus 2011 begon in Utrecht het jaarlijkse Festival Oude Muziek. Die dag was het zwaar bewolkt, met een maximum temperatuur van 21,2 °C (redelijk normaal voor de tijd van het jaar) en 2,4 mm neerslag gedurende 3,1 uur. Echt Hollands zomerweer. Hoe we dat weten? Via de daggegevens op http://www.knmi.nl/. Want we waren er niet bij in Utrecht. Sorry hoor! We zitten liever in de zon.

San Secondo, prachtig gelegen in het veld
Omdat we toch niet helemaal van de straat zijn en ook nog erg veel van oude muziek houden brachten we trouwens de 26ste augustus niet alleen in de buitenlucht door, maar bezochten we eveneens het Festival Musica Antica in Magnano. Hiermee hebben we meteen het in onze blog van 9 oktober  gememoreerde feit verklaard waarom we zo graag onze TOM TOM de weg naar Magnano wilden laten vinden, maar dit terzijde. In Magnano en omstreken was het die dag prachtig weer, 30-plus met een stralende zon. En ook een temperatuur die na zonsondergang maar heel langzaam een neiging tot daling vertoonde.

Ook mooi: ”Immagina una chiesa romanica, persa nei prati alla fine di una strada sterrata. Entra, ti siedi e le luci si abbassano affidandoti unicamente all'alone del lume delle candele. La musica incomincia...” Laat dat maar aan Italianen over, beeldend en bloemrijk taalgebruik. Maar niets te veel gezegd, want het festival van Magnano speelt zich voor een belangrijk deel of in de oude romaanse kerk van San Secondo, vermoedelijk in de eerste helft van de elfde eeuw gesticht door de Benedictijnen, en inderdaad uiterst pittoresk een kilometertje buiten het dorp gelegen in de velden, aan het einde van een onverharde weg. Je wordt er spontaan heel cultureel van.

Het festival wordt sinds 1986 georganiseerd, en de drijvende kracht erachter is de klavecinist Bernard Brauchli, volgens teksten op de site zelfverklaard genie op het instrument (ongetwijfeld nauw gelieerd aan de in het festival participerende Fondazione Willy Brauchli) die elk jaar ook zelf wel een optreden geeft. En verder heet hij bij ieder concert de geachte aanwezigen welkom, en herinnert ze er heel modern aan dat in de pauze de mobiele telefoons weer even moeten worden afgeluisterd.

Als ook in ons geval Bernard het mysterie van de telefoon heeft uitgelegd zijn we getuige van een geïnspireerd concert over “Ciacconne, Passacaglie e altre Follie!” van het gezelschap Les Inventions, waarin twee pittige vioolmeisjes spelen of hun leven ervan afhangt. Na de pauze hebben ze hun haar maar in een staartje gebonden, want zelfs ons toeschouwers staat het zweet tijdens het concert al in de nek, zo hartverwarmend en heerlijk is het allemaal. De pauze zelf is in de buitenlucht gelukkig heerlijk verkoelend, maar de sfeer blijft onveranderd feeëriek.

Detail van de festivalposter. Let op het
Koninkrijk der Nederlanden rechtsonder
En het mooiste van alles is natuurlijk dat ook hier Holland weer een woordje meespreekt. Zelfs op deze dorpsweide in het verre Italië staan Mark en zijn maten paraat om de cultuur te bevorderen. Want wat ontwaren we aan sponsor-informatie in het rechter benedenhoekje van de festivalposter, die tactisch aan een paaltje met wandelroute-richtingduiders is opgehangen?

Want, om het verhaal helemaal in modo allegro af te ronden: het concert is ook nog eens helemaal hardstikke gratis, dank zij al dat gulle sponsorgeld! Zo voelen we ons toch weer helemaal thuis, en ook een beetje trots dat onze jongens en meisjes in Den Haag de oude muziek, waar ook ter wereld, zo toegenegen zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten